Таван ханатай гэрийн хоймор голлон суугаа
Талын Монгол айлын дөлгөөн хөх өвгөнд
Тансаг хангалуун явсан залуу нас гэж бий
Тамшаалж үзээд хаясан цамаан үе ч бас бий
Тунгалаг мөрний хөвөөнд хөөрч гүйсэн өдөр бий
Туурайт хүлгээ унаад булгиж онгирсон он жил бий
Тогос шиг ганган бүсгүйд сэтгэл алдарсан мөч бий
Тоомжиргүй зангаар түүнийгээ орхиод одсон ааль гэж бий
Төрд зүтгэж түмэнд хүндлэгдсэн алдар бас бий
Төмөр өргөж томчуулд зарцлагдсан бяр чадал бий
Тааруу хувцаслаж бусдад чичлэгдсэн өдрүүд ч бий
Тансаг сайхан идээгээр саахалтаа дайлсан найр бас бий
Төрсөн охиноо хүнд өгөхөд дусалсан нулимсны мөр бий
Төөрсөн бадарчинг гэртээ хонуулж тус болсон ач буян бий
Төмөр хүлгийн эхүүн утаанд согтож явсан цаг бий
Төрүүлсэн ижийдээ вансэмбэрүү үзүүлэхээр үүрч очсон уул нь бас бий
Таван ханатай гэрийн хоймор голлон суугаа
Талын Монгол айлын дөлгөөн хөх өвгөний
Туулж өнгөрүүлсэн амьдралын үнэн нүдэнд нь дурайж
Тунхаглаж айлдсан бичээс бүрийн нь хатуу мөр үрчлээ болон бууж
Туурвиж гайхуулсан бүтээл болгон нь цагаан хяруу татуулж
Турч эцсэн махбод нь туяа цацруулан гэрэлтэж байна.

Комментарии

Отправить комментарий

Популярные сообщения из этого блога

Өөдрөг бай, өсөн дэвж

Ганц л олдох амьдрал шүүдээ, галзуурч байгаад үхье байз. Хүссэн зүйлээ хийж, хүссэн газраа очиж, хүссэн хүмүүстэйгээ хамт байж, хүссэн зүйлээ худалдан авч, хүссэн мэргэжлээ эзэмшээд, хүссэн шигээ л амьдрах минь. Насны эцэст харамсахгүйн тулд маргааш гэж хойшлуулахаа л больё. Намайг гээд цохилж байгаа тэр том зүрхнүүдийн төлөө "би"-тэйгээ л тэмцье. Хэнд ч муу санахгүй байя, хэнээс ч сэтгэл харамлахгүй байя, инээмсэглэе, итгэлийн эзэн болъё. Хайрлая, шалтгаангүйгээр бас хариу нэхэлгүйгээр зүгээр л сайн сайхныг бэлэглэе. Халамжлая, миний төлөө юугаа ч өгөхөөс буцахгүй тэднийхээ төлөө ч бас юу ч хийхэд бэлэн байя. Хүчтэй байя, хатуухан хэлсэн үгэнд гомдоод урсчихдаг хямдхан нулимсаа худалдчихья, тэгээд шинийг авъя. Тэвчье, өнөөдрөө биш өөрийгөө бодож , өнгөт ертөнцийг өөртөө л багтаая. Чимээгүй байя, чичилсэн хуруу бүрийн өөдөөс чичрэн дайрахаа больё. Намайг ханатлаа муулаг, намайг ханатлаа доромжлог. Хариуд нь инээе, чангаас чанга. Хорвоод "би амьд" гэдгээ сануулъя, х...
Далее...
Изображение
Уянгалан долгиолох усных нь аяз нь улам бүдэгрээд л Уулсын дээрх манан надад дурлаж наашлаад л Гэмгүй балчирын дуу гадаа сонстох нь багасаад л Гэрийн бүрээс, бодлын хүлээс хоёр бага багаар нэмэгдээд л Хавар өндийсөн өнгийн цэцэгс толгой юугаа гудайлгаад л Хавар эхэлсэн зарим хайр төгсгөл юугаа үзээд л Хонгор наран аажим аажмаар харамч болж аашаа хувиргаад л Хоногийн олонхи цагийг саран авхайтай хуучилж өнгөрөөгөөд л Хорвоогийн нэгэн намар хаалга ч тогшилгүй айлчилдаг Хорвоо өөрөө тэгээд шар дээлээрээ гоёдог Хэн баярлаж, хэн гуньдгийг хэн ч мэддэггүй гаслан Хэтийн зорилго, зуурдын гуниглалаар түр солигддог хяслан. Уйтай намрын орой зүрхийг минь үл хайхрахад Уйтгартай хүний дүрээр хотын гудмыг чимдэг Униарт намрын орой бие, сэтгэлийг дааруулахад Усан нүдэн гүнж болж би тушаал дэвшдэг...
Далее...
Зүрхэн нуурын хөвөөнд хун шувууд нь эрхлэлдэж Зүрхэн хэлбэртэй наран хүн биеийг дулаацуулж Зүрхэн тушаа газар цахилгаан гүйдэл дамжих шиг Зүрх сэтгэл догдлох нь дурласны шинж үү, дулаарсны шинж үү Дурлачихав уу гээд зүрх рүүгээ шагайвал Дурлал шиг солонго татаагүй байлаа Дулаарчихав уу гээд цонхоор ажвал Дун цагаан цас ичих нь үгүй бударч байлаа Дурлал ч алга, дулаан ч бас алга Догдолсон учир тэгвэл юунд вэ Дууны үгэнд уярч догдолсноо Дурлал юутай андуурсан юм байжээ.
Далее...